Waar blijft de verplichte inburgering in Brussel?

In Vlaanderen bestaat een verplicht inburgeringstraject voor nieuwkomers al sinds 2004. Eind vorige legislatuur sloten de Vlaamse Gemeenschap, de Franse Gemeenschapscommissie (COCOF) en de Gemeenschappelijke Gemeenschapscommissie (GGC) een samenwerkingsakkoord om inburgering ook in Brussel verplicht te maken. Nadat de eerdere deadlines van 1 januari 2020 en 1 januari 2021 niet werden gehaald, blijft de start van de verplichte inburgering maar verder opschuiven, zonder nieuwe concrete startdatum.

Vorig jaareinde mikte minister Maron naar eigen zeggen op de zomer van 2021 om de verplichte inburgering in voege te laten treden, weet Annabel Tavernier. “Maar ook een ‘derde keer, goeie keer’ lijkt het niet te worden. De Brusselse IT-tool, die de gemeenten in staat moet stellen om de doelgroep te detecteren en de trajecten administratief op te volgen, zou pas in de herfst klaar zijn. De oplevering van deze IT-tool is een noodzakelijke voorwaarde voor het van start gaan van de verplichte inburgering. Wij maken ons vanuit de N-VA grote zorgen dat uitstel stilaan verzandt in afstel. De urgentie om die verplichte inburgering zo snel als mogelijk te realiseren, ontbreekt compleet bij onze Brusselse partners.”

Vlaanderen is er al een tijdje klaar voor en moet met engelengeduld afwachten, benadrukt Tavernier. “In het antwoord op een schriftelijke vraag heeft Vlaams minister voor Inburgering Somers nogmaals bevestigd dat Vlaanderen alle nodige voorbereidingen heeft getroffen om zijn engagementen op te nemen en dat het bovendien de Brusselse partners ondersteuning verleent om hetzelfde te doen. Het is nu aan minister Maron om die verplichte inburgering zo snel als mogelijk in de praktijk te brengen. Waar wacht hij op?!”

Brussels minister Maron bewijst de inwoners en nieuwkomers van onze hoofdstad geen dienst met deze spelletjes, meent Annabel Tavernier. “Integendeel. Net een kosmopolitische stad als Brussel heeft er alle baat bij om instromende nieuwkomers zo snel als mogelijk op weg te zetten naar zelfredzaamheid en een plaats in onze stadssamenleving. Aandacht voor een gedeelde sokkel van normen en waarden via een kwalitatief inburgeringstraject kan enkel maar bijdragen aan een sterkere sociale samenhang in onze hoofdstad.”