Taalrapport 2020 bevestigt opnieuw: Brusselse besturen vegen voeten aan taalwetgeving, Brusselse regering laat begaan

“Deze stad past zich niet aan jou aan. C’est comme ça.” Dat was een paar weken terug de reactie van de Brusselse minister van meertaligheid, Sven Gatz (Open VLD), toen een man op twitter zijn beklag deed over de gebrekkige kennis van het Nederlands bij de Brusselse politie. De taalwetgeving moet nochtans garanderen dat alle Belgen kunnen genieten van een tweetalige dienstverlening in hun hoofdstad. Het toezicht op de naleving van die taalwetgeving door de lokale besturen ligt in handen van de Brusselse vicegouverneur. Deze week publiceerde hij zijn jaarverslag van 2020.

Van dat rapport word je als Nederlandstalige nooit vrolijk. Dat is dit jaar niet anders. Nooit eerder werden er zoveel schorsingsbesluiten uitgevaardigd. In totaal schorste de vicegouverneur in 2020 1.867 aanwervingen bij de Brusselse gemeentes en OCMW’s, stuk voor stuk omdat deze in overtreding waren met de taalwetgeving. Net zoals andere jaren is de situatie het meest benard bij de contractuele aanwervingen bij de OCMW’s: slechts 5 procent (!) van deze aanstellingen was conform de bestuurstaalwet.

De vicegouverneur kan een aanstelling van een niet-tweetalige ambtenaar wel schorsen, maar de schorsing is slechts tijdelijk. Het is aan de Brusselse Hoofdstedelijke Regering om onwettige benoemingen te vernietigen. Dit gebeurde in 2020 geen enkele keer, waardoor de illegitieme benoemingen allemaal overeind bleven! Kortom: de Brusselse openbare besturen vegen hun voeten aan de taalwetgeving en de Brusselse Hoofdstedelijke Regering – met inbegrip van Groen, Vooruit en Open VLD – staan erbij en kijken ernaar. Net om die schandelijke praktijken in de toekomst te vermijden zijn wij er als partij voorstander van om de schorsingsbevoegdheid van de vicegouverneur uit te breiden tot de bevoegdheid om onwettige aanwervingen ook te vernietigen. Zo blijven die vastgestelde onwettige situaties niet gewoon voortbestaan.

We stellen overigens vast dat de meerderheid van de Brusselse openbare besturen bewust weigert om extra inspanningen te leveren om iets aan die gebrekkige tweetalige dienstverlening te doen. Het Huis van het Nederlands beschikt over een aanbod voor de Brusselse gemeenten om de kennis van het Nederlands bij hun personeel te verbeteren. Maar uit cijfers blijkt dat slechts vijf van de negentien Brusselse gemeentebesturen sinds 2015 een beroep hebben gedaan op dat aanbod. Vlaanderen reikt de Brusselse gemeenten een helpende hand, maar de gemeenten moeten zelf wel willen. Het getuigt van pure onwil om de eigen Nederlandstalige inwoners van een correcte en respectvolle dienstverlening te voorzien.

Wat nog sterker tegen de borst stuit, is dat we zelfs niet meer op de Nederlandstalige bestuurders in Brussel kunnen rekenen voor de verdediging van de rechten van de Nederlandstaligen in onze hoofdstad. Sven Gatz propageert het belang van de meertaligheid van Brussel, maar geeft geen krimp wanneer de wettelijke tweetalige dienstverlening met de voeten wordt getreden. Voor deze minister van Meertaligheid staat het Nederlands simpelweg op hetzelfde niveau als Bulgaars, Arabisch en het Hindi. De meertaligheid van Brussel wordt steeds duidelijker aangewend om het wettelijk tweetalig karakter zodanig uit te kleden dat deze naakt op de Brusselse Grote Markt staat. Hoe bereiken we ooit een echt doorleefde tweetaligheid in Brussel, als zelfs de Nederlandstalige beleidsmakers bij voorbaat de strijd voor een gedegen tweetalige dienstverlening opgeven?

Nooit eerder worden gelijkheid en respect overal zo hoog in het vaandel gedragen als vandaag, maar de structurele discriminatie van de Vlaamse Brusselaar laat de Brusselse besturen volledig koud. Van hypocrisie gesproken! Voor de N-VA is de verdediging van de rechten van de Nederlandstaligen in Brussel van essentieel belang. Wij weigeren deze taaldiscriminatie in eigen voortuin te aanvaarden. Daarom dienden wij als fractie in het Brussels Parlement een resolutie in waarbij we aan de Brusselse Hoofdstedelijke Regering vragen om haar verantwoordelijkheid op te nemen en een maximale naleving van de geldende bestuurstaalwetgeving te bewerkstelligen. Als partij zullen wij luid en duidelijk de flagrante taalwetschendingen aan de kaak blijven stellen. Enkel zo kunnen we de positie van het Nederlands in onze hoofdstad blijven vrijwaren. De Vlaamse Gemeenschap laat Brussel niet los. Wij hopen dat het omgekeerde ook niet gebeurt.